Gravel Stoom013

Op algemeen verzoek van enkele van mijn talrijke volgers, kruip ik voor deze speciale aangelegenheid nog een keer in mijn pen. Na deze ochtend liefdevol afscheid te hebben genomen van mijn muze en vaatje vol levensvreugde Marthe Truyen, nam ik de dag in handen en begaf mij naar het Kempische Turnhout, op een doordeweekse dag een middelgrote Belgische stad zonder noemenswaardige bezienswaardigheden, maar zowel afgelopen zondag als vandaag de hoofdstad van het gravelgebeuren. Ondanks mijn tijdige aankomstuur (tien minuten op voorhand, volledig volgens de etiquette), stond ik moederziel alleen op de parking van omnisporthal De Hoogt. Zouden de vier andere schlemielen mij ‘in het zak’ hebben gezet? Ik besloot de heren nog een academisch kwartiertje te gunnen en wist mijn tijd te vullen door naar muziek te luisteren (Zwangere Guy, A$ap Rocky en The White Stripes) en Duolingo (Spaans) te spelen. Uiteindelijk wist iedereen dan toch op het appel te verschijnen, gemotiveerde mannen als Yuri Gerits al net iets eerder dan de losbandigen onder ons die duchtig de teugels laten vieren, nietwaar Mathieu van der Poel ? Met een rugzak vol goede moed en een watertandende David van der Poel wisten we onze boystrip/helletocht aan te vatten. Na de eerste gravelstrook, die reeds na 54,92 meter opdoemde, wist ik al gelijk hoe de vork aan de steel zat. ‘Hey, die bandjes bollen ze.’ wist de regerende wereldkampioen sintelpadfietsen ons mede te delen, wat in de volksmond zoveel wilt betekenen als: ‘Ik hoop dat jullie allemaal een goede dag hebben, en anders wordt het vier uur schreeuwen om jullie moeder, maar beiden zijn oké.’ Over de rit: de weersomstandigheden hebben we uiteraard niet in de hand, en daarom kunnen we onze routebouwer niet afrekenen op het grote aantal zandstroken dat we voor de wielen kregen geschoven. Belangrijker is het feit dat we zoveel mogelijk onverhard rijden, en ik kan zeggen dat onze gravelgoeroe David hier met glans in geslaagd is, ondanks het mopje van zijn immer kritische broer, die tijdens onze plaspauze gewag maakte van twee buizen die achter ons lagen, en daarbij de opmerking wist te maken: ‘Dit is een samenvatting van jouw ritje straks.’ Ondanks enkele sterke kopbeurten van een in-zijn-vel-blinkende Yuri werd de finale ingeluid door een snedige versnelling van Jurgen van Trijp, die ons wist te verrassen met een sprint op de brug van Ravels (‘Ik reed maar 800 watt ze.) Moe maar voldaan arriveerde het kwintet na exact vier uur stofhappen terug in het bedrijvige stadsleven van Turnhout, de ene al meer moe en meer voldaan dan de andere. Minpunten: - Ik weet niet heel goed hoe ik mij bij de koffiestop moet voelen, dus ik zet het momenteel bij de minpunten. Maar het kan ook zijn dat ik het morgen onder de noemen ‘pluspunten’ weet te catalogeren. - De steeds doorslaande ketting van David. Heel irritant, zeker wanneer je weet dat mijn materiaal wél altijd op orde is. - De twee fouten die ik wist te maken op Duolingo. Pluspunten: - Een A-DEM-benemende route vol verrassingen. - De koffiestop (u ziet, het heeft zelfs geen dag geduurd). - Een heerlijk lentezonnetje. - De killercombi flat white/monster punch (kogeltje). - Zoals altijd, het gezelschap. ❤️ Sterren: ik denk dat we allemaal kunnen leven met 4 op 5 sterren.